Bezsprzecznie dzieci lepiej wychowywać samodzielnie, nie oddawać do żłobków, czy w ręce nimi, jednak nie wszystkie matki mają do tego sposobność z uwagi na finanse bądź psychikę. Większość kobiet mimo macierzyństwa chce pracować, bowiem praca sprawia że mogą się na chwile oderwać od codzienności, zarobić własne pieniądze i poczuć się potrzebnymi dla innych, niemniej to trudny wybór o ile wybór istnieje. Małe dziecko zwykle trudno znosi rozłąkę z matką, jednak i dla matki to ciężka rozłąka. Optymalnym rozwiązaniem są powroty po urlopie macierzyńskim na część etatu, w elastycznym grafiku godzin itp. Niestety w Polsce niewielu pracodawców jest na tyle wyrozumiałych i często powrót do pracy jest niemożliwy lub jeżeli już to na niekorzystnych warunkach dla matki. Ochrona przywilejów matek do odciągani mleka czy przerw w pracy związanych z karmieniem piersią to za mało. Brak kultury pracy matek i swego rodzaju zawiść osób bezdzietnych rodzą katastrofalne skutki prowadzące do hamowani przyrostu naturalnego z uwagi na obawy o pracę, jej utratę. Polityka prorodzinna dąży do tego by matka nie musiał obawiać się o swój byt rodząc dziecko.
